Άγιο τιμόνι από το δρυ κομμένο της
Δωδώνης
Που ως σκεις την μαύρην άβυσσο, πίσω σου
καίει φωτιά,
Μεγάλη πύρινη αυλακιά, για πού
κατευοδώνεις
Το αρμένισμά μας σήμερα, στην άναστρη
νυχτιά;
Βγήκε το σκότος, δύναμη στα στήθια μας ν’
απλώσει,
- το νιώθουμε όσο γίνεται – τριγύρα μας
βαθύ, -
- κι όλος μαζώχτει ο ουρανός στα πέλαγα
να κλώσει
- το δρόμο, που έτσι ξέγνοιαστα στα φρένα
μας ανθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου